آموزش تفکر محور

نویسنده: حمیدرضا صادقی

آموزش تفکر محور

مقدمات پنجگانه زیر را با یکدیگر ترکیب کنید؛ چه نتیجه‌ای به‌دست می‌آید؟

مقدمه ۱) آموزش برای یادگیری علم است.

مقدمه ۲) یادگیری علم با تبدیل اطلاعات به عمل توسط خودِ علم آموز صورت می‌پذیرد.

مقدمه ۳) تبدیل اطلاعات به عمل در صورتی انجام می‌شود که علم آموز نیاز به اطلاعات را لمس کرده باشد و معادلات و قوانین وجودی مربوط به موضوع را کشف کرده باشد و عناصر موثر و مانع را تشخیص داده باشد و روش برقرار کردن ارتباط بین امکانات و نیاز را به‌دست آورده باشد.

مقدمه ۴) علم آموز بیش از تجربیات فطری و اطلاعات اولیه و اجمالی، از موضوع چیزی نمی‌داند.

مقدمه ۵) علم آموز به‌وسیله تفکّر می‌تواند مطالب را کشف کند.

آموزش تفکر محور یاددادنِ موضوع با روش تفکّر است.

و یادگیری روش تفکّر جز با فعالیتِ خود علم آموز محقق نمی‌شود. نقش معلم زمینه سازی برای فعالیت فکری علم‌آموز و هدایت او به سوی فعالیت‌های ثمربخش فکری است. استاد، باید علم آموز را در موقعیت احساس نیاز قرار دهد تا اهمیت رفع نیاز برای او ملموس شود. سپس به سوی کشف امکانات رفع نیاز هدایت کند (نه اینکه اطلاعات لازم را مستقیما در اختیار او بگذارد؛ علم آموز باید جستجو کند و خود اطلاعات لازم را به‌دست آورد؛ استاد نقاط نفوذ به مطلب و سرچشمه‌های استخراج آن را به علم آموز نشان می‌دهد). و در نهایت، علم آموز را راهنمایی می‌کند تا از امکانات و اطلاعات به‌دست آمده برای حل مسأله و رفع نیاز استفاده کند و آنها را در عمل بکار ببرد.

منبع: راهنمای تدریس، با اقتباس از نگرش اسلام به علم و علم آموزی، حجه الاسلام شیخ عبدالحمید واسطی